Op 1 en 2 juli heeft Rob van Zaalen maar liefst 80 km gelopen tijdens de Kennedy mars in Someren. Een enorme prestatie!
Hij haalde totaal een kleine € 1500,00 op. Alle donateurs die meer dan € 50,00 doneerden kregen een vermelding op het sponsorshirt wat Rob droeg tijdens de loop. Lees hieronder het verslag van Rob.
Lieve mensen die mijn Kennedymars hebben gesponsord,
Het is volbracht! Zo voelde het toen ik zondagmiddag na 16.18.22 over de finish van de 59ste Kennedymars van Someren kwam. In de wereld volgens Rob van Zaalen zou ik er met een gemiddelde van 5 km. per uur om 12.00 over de finish komen. Had ik van te voren geweten dat het nog geen twintig minuten later zou worden dan had ik niet geweten hoe snel ik mijn handtekening had moeten zetten.
Dat ik op 30 december vorig jaar op een raar idee kwam is een ding. Dat ik er daarna voorbereidingen ben gaan treffen is een ander ding. Maar dat ik het dan ook nog ga uitvoeren is misschien wel een beetje zorgelijk. Maar ik heb het gehaald en … wat voelt dat lekker!
Na maanden van voorbereiding was het dan eindelijk zover. Vrijdagavond was ik al naar een hotel in Helmond gereden. Zaterdagochtend naar Someren om de boel een beetje te verkennen. Het plaatsje gonsde al van de activiteiten. Na een paar koppen munt thee weer naar Helmond gereden en daar een stevig geluncht. Vervolgens naar het hotel voor een power nap. Om 15:30 weer opgestaan. Gedoucht, aangekleed inclusief speciale wandelonderbroek (met een ‘zakje voor je zaakje’), rugzak ingepakt en op het busstation om 16.42 met lijn 320 naar Someren. Ten opzichte van die ochtend is het véél drukker. Eerst maar mijn startnummer (222) ophalen. En dan begint het wachten op 20.00. Af-en-toe valt er een spatje regen maar de voorspelling is dat het tijdens de mars droog blijft. Ideaal weer voor mij.
Om 19.00 begin ik aan het, met moeite, naar binnenwerken van twee krentenbollen. Het zal de spanning wel zijn. Langzaam wordt het op het pleintje steeds drukker. Om 20.00 gaat het dan eindelijk beginnen. Direct in het begin valt het mij op dat ik alleen maar wordt ingehaald. Dit is echt een ander soort volk dan wat bijvoorbeeld de 4-Daagse loopt. Ik word er zowaar een beetje zenuwachtig van en reken in mijn hoofd alles nog eens na. Het kost mij moeite om bij mijn plan van 5,4 km/u gemiddeld te blijven. Mijn eerste doel is om in tien uur 50 kilometer te lopen. Voor de resterende 30 km heb ik dan nog eens tien uur.
Bij de verzorgingsposten is er een strak ritueel, kop bouillon, krentenbol en een stuk fruit en om de andere keer, water bijvullen. Meestal ben ik binnen vijf minuten al weer op pad. De nacht is naar verwachting pittig. Ruim een uur loop ik op met een diëtiste waar ik afscheid van neem als we door haar dorp komen en er een hele fanclub voor haar klaar staat. De rest van de nacht ben ik veel ‘in gesprek’ met mijn kuitspieren die aanvoelen als pianosnaren.
Anders dan bij de 4-daagse loop ik niet voortdurend in een flow van mensen. Er vallen grote gaten en meer dan eens zie ik mijn voorgangers uit beeld verdwijnen. Dat maakt dat ik extra goed op de route, die is bewegwijzerd met pijltjes van 10 bij 20 cm met daar op een flikkerend ledlampje, moet letten. In de dorpen waar we langs komen is het gezellig druk maar anders dan bij de 4-daagse zijn er weinig mensen die eten of drinken aanbieden.
De 50 km haal ik met een marge van 20 minuten. Dat is mooi en ik besluit dat ik wel een wat langere pauze mag nemen. Ik organiseer mijn rugzak. Zaken die ik in de nacht nodig had gaan onderin en zaken die ik overdag nodig kan hebben bovenop. Als ik na een kwartiertje weer ga lopen schrik van hoe ik ben opgestijfd. Het duurt bijna een uur voor ik weer enigszins soepel loop. Vanaf nu alleen nog maar vijf minuten pauze!
Het aantal jongeren dat meeloopt is opvallend hoog. Er zitten er veel bij die nog studeren schat ik zo in. Veel van die jongeren lopen er, in mijn ogen, volstrekt onverantwoord bij. Geen rug- of heuptas, alleen een 100 cc flesje water in de hand, op slippers, … Maar ze lopen mij allemaal gezellig pratend voorbij. Na een verloop van tijd heb ik een soort van top-5 van favoriete gespreksonderwerpen:
- Relaties
- Studie
- Ouders
- Stage/werk
- Uitgaan/sporten/fitness
Om 04.30 gloort de ochtendzon voorzichtig aan de hemel en gelijk beginnen vogels te fluiten.
Met trainen heb ik nooit meer dan 50 km gelopen en dat laat zich nu ook wel voelen. Mijn gemiddelde zakt langzaam maar zeker weg en de marge die ik bij het 50 km nog had verdampt langzaam. Op ongeveer ¾ van de route moet ik kiezen of ik het natuurpad over de Strabrechtse heide kies of verhard wil blijven lopen. De Strabrechtse heide is prachtig. Ga ik nog wel een keertje naar terug. Heel af-en-toe haal ik nu andere lopers in.
Als ik op het 70 km punt rust ontmoet ik Frans, mijn jongste broer, die de laatste 10 km gaat meelopen. Als ik zo naar mijn statistieken kijk is er een zeker effect van Frans aanwijsbaar. Was mijn gemiddelde tussen 60- en 70 km 4,2 km/u. Met Frans naast mij lopend stijgt dit weer naar 4,6 km/u. Die stijging is meer dan het ‘paard ruikt stal’ effect.
Over statistieken gesproken. Dit is de data die mijn sports tracker heeft verzameld:
De ontbrekende 90 meter is waarschijnlijk het effect dat ik, als een soort van Max Verstappen, bochten aansnijdt.
Uiteindelijk finish ik omstreeks 12.15 waar ik hartstikke tevreden mee ben. Ik vond het sowieso wel spannend of ik hier wel zonder blessure uit zou gaan komen en dat is gelukt. Zowel overall als bij de mannen eindig ik in de rangschikking nog net bij de snelste 50% waar ik, gelet op de gemiddelde leeftijd van 40(!), best trots op ben.
Niet eerder heb ik zo veel energie gestoken in een project.
Frans brengt mij naar mijn hotel waar ik na een uitgebreide douchebeurt als een blok in slaap val. Als ik na vijf uur slapen wakker word besluit ik om mij te trakteren op een feestelijk diner met als hoofdgerecht pasta met gamba’s. Terug op mijn kamer val ik weer als een blok in slaap tot 08.30. Op een blaartje op mijn kleine rechterteen na hebben mijn voeten zich goed gehouden. Mijn onderrug is niet blij met mij maar in de loop van de dag gaat het al weer wat beter. De kuiten staan nog vol op spanning maar dat zal de komende dagen ook wel bijtrekken.
De teller van het sponsoren staat inmiddels op € 1.450 en er komen nog steeds bedragen binnen waarvoor dank.
Heb je nog vragen dan verneem ik dat graag.
Wil je advies om zelf een Kennedymars te gaan lopen dan weet je een beetje waar je aan begint. Op dit moment schat ik zo in dat ik het bij deze ene keer laat.
