Inmiddels zijn Han & Yolande twee weken onderweg met hun fietstocht richting Santiago de Compostela. Op Facebook en Twitter zijn al diverse korte updates geplaatst met betrekking tot de voortgang van hun uitdagende reis.
Op deze website nu het tweede uitgebreide reisverslag van Han & Yolande!
De achtste dag (zondag) hadden we gepland als rustdag, maar niet alles gaat zoals gepland. We doen na het opbreken en inpakken eerst in het lokale supermarktje wat boodschappen en voornamelijk water. Dit is niet overal uit de kraan drinkbaar en we gebruiken in deze hitte samen 10 liter water per dag. Dat betekent 3,5 liter in de bidons, 4,5 liter in flessen achterop en dan in de loop van de dag aanvullen. Het grootste deel van de dag drinken we warm water, want de temperaturen overschrijden de 40 graden. Het is gezellig druk in het stadje Maintenon waar we koffie drinken bij onze eerste stop van de dag. Mooie foto’s van het Chateaubriand. In tegenstelling tot het noorden van Frankrijk is er in dit deel wel enig leven in de dorpen en steden op zondag. We komen deze dag tot 6 km ten zuiden van de prachtige stad Chartres op een municipale camping (gemeentelijke camping). We staan recht tegenover de tent en dieren van Cirque Francky. Hun tent is net iets groter dan die van ons. De avondvoorstelling duurt ruim een uur en gaat gepaard met veel geluid. De circa 5 toeschouwers passen net in de tent en één voor één worden de mini-paardjes, lama en geitjes gemaand hun kunsten te vertonen. Daarna keert de rust weer terug op de vlakke en dorre camping annex circusterrein. Geen plek voor een rustdag, dus we besluiten morgen toch maar verder te fietsen.
Op dag negen starten we als een speer! Zonder moeite halen we snelheden van 28 km per uur. Dat “vals plat’ naar beneden is zo vervelend nog niet! Zelfs snelheden van 51 km per uur zijn al gehaald! Gedurende een half uur zien we ongeveer 500 meter voor ons nog een stel bepakte fietsers, maar we komen maar zeer beperkt dichterbij. Plots passeren we ze in een bocht, waar we de mannelijke helft van het tweetal nog net uit de bosjes zien komen na een duidelijke sanitaire stop. Heel even een triomfantelijk gevoel van YES! We hebben ze toch mooi te pakken. In het prachtige stadje Bonneval is het markt in de hoofdstraat waar we dus moeten afstappen. Aan het einde van de markt zijn gezellige terrasjes en we zijn aan koffie toe. Zo ook het andere stel dat exact 3 seconden voor ons de fietsen op slot heeft gezet. Ze gaan aan een tafeltje zitten op hetzelfde moment dat wij daar ook langs lopen en ze nodigen ons uit voor een kopje koffie. Als tijdens het gesprek ook onze shirts met ‘wij fietsen voor Kans Tegen Kanker’ onderwerp wordt, eindigt het met 2 gesponsorde kopjes koffie voor ons. Leuke mensen dus uit Amersfoort en toch goed dat we die 500 meter uiteindelijk goedgemaakt hebben. Uiteraard is het ook voor de mensen in Nederland mogelijk om deze wielrenshirts te kopen via de webshop op deze website!
De middag was een stuk zwaarder, ook met de temperaturen. De eerst zo vriendelijk verkoelende wind heeft zich omgevormd tot een adem afsnijdende hitte die je bij een uitslaande brand zou verwachten. Maar op maandag om 17:00 zijn we dan toch aangekomen in Vendome.
De tiende dag, dinsdag, hebben we een rustdag genomen, maar de timing was niet optimaal. Het was namelijk ideaal fietsweer. Een stuk koeler als de dagen ervoor, bewolkt en af en toe een spettertje. In het enorme buitenzwembad net naast de gemeente camping van Vendome was het gisteren een gekrioel als in een mierennest. Nu zijn de bezoekers er op één hand te tellen. Na het ontbijt zijn we samen even de stad in geweest, boodschapjes gedaan (o.a. de bidon) en hebben we lekker koffie gedronken op het terras. Het theelepeltje hebben we stiekem meegenomen, want er zijn al twee plastic lepeltjes gesneuveld. Daarna zijn we toch even naar het zwembad gegaan, al was het alleen maar om die ligstoelen. Heerlijk relaxen en een boekje lezen op de e-reader. Aan het einde van de dag begint het weer te kriebelen, morgen lekker fietsen!
De Bidon
Een mooie gelegenheid op deze rustdag is om een van de kleine probleempjes op te lossen. Het probleem heet kozijn Frans: le bidon (of is het la bidonne?). Feit is dat je vooraf probeert zo goed als kan voorbereidingen te treffen voor een soepele reis. De bidons die we bij ons hebben zijn zorgvuldig uitgezocht. Han heeft een grote van 1 liter en we moesten er nog drie bijkopen, zodat we voldoende vocht konden meenemen. De keuze viel op van die metalen bidons waar het water lekker koel in blijft. Iets wat nadrukkelijk nodig blijkt bij de hoge temperaturen. Dus voor Han een metalen exemplaar van 0,75 liter, voor Yolande ook zo één in een ander kleurtje en dan nog een mooie grote blauwe van 1 liter. Dat zo’n grote ook een andere diameter heeft bleek al snel toen we hem probeerde te plaatsen in de bidonhouder, want dat paste dus niet. Gelukkig had Yolande op haar stuurpen een verstelbare houder, dus probleem opgelost. Eenmaal op weg bleek het echte probleem. Probeer maar is te drinken uit een metalen bidon en dan lekker erin knijpen om er water uit te laten komen! Met haar twee metalen bidons betekende dat voor Yolande dat ze iedere keer als ze wilde drinken moest stoppen, afstappen, de dop eraf draaien en dan pas kunnen drinken. Weer wat geleerd, want het is beter om één plastic bidon mee te nemen voor het drinken en één metalen bidon om lekker koel water over te gieten. Dinsdag kochten we in één van de eerste fietsenwinkels die we onderweg tegenkwamen de oh zo nodige plastic bidon.
Op de elfde dag hebben we de ‘Route Barree’ gefietst. Route Barree betekent in 99 van de 100 gevallen dat je ondanks een geblokkeerde weg toch met de fiets nog wel een gaatje hebt om over het trottoir of door het gras langs de barrière te komen. Op deze dag moeten we helaas constateren dat we tot drie keer toe voor een volkomen afgesloten weg/brug/tunnel komen te staan, terwijl we kilometers daarvoor toch al de Route Barree borden bewust hebben genegeerd. Consequentie is kilometers terug fietsen, andere route verzinnen met behulp van de routekaart of de navigatie en heel veel extra kilometers. Na een uur fietsen komen we tot de onthutsende conclusie dat we 18 kilometer hebben gefietst, maar in werkelijkheid slechts 6,5 km zijn opgeschoten. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Vandaag komen we een dame/meisje tegen dat de andere kant op fietst. We spreken elkaar aan en zij vertelt dat ze Santiago niet heeft bereikt vanwege de extreme hitte. Haar vriend die vrachtwagenchauffeur is op de route naar Spanje en Portugal, heeft haar opgepikt en teruggebracht naar Bordeaux. Daarvandaan fietst ze weer terug. Yolande zinkt de moed in de schoenen bij het horen van de ontberingen die zij zegt te hebben moeten ondergaan, maar het blijkt ook dat zij 60 km per dag al het max vindt, dus ze is duidelijk van een andere categorie. In het prachtige Tours komen we binnen over de fietshangbrug buiten het drukke verkeer. Ook hier spreken we Nederlanders en die zeggen dat het Spaanse deel van de tocht best wel te doen is. Enigszins gerustgesteld vervolgen wij onze route en komen na 96 km aan in Veigne sur Indre.
Op de twaalfde dag zitten we om 07:45 op de fiets. In Chatelleraut komen we onze Zwolse medepelgrims weer tegen (Henk en Anneke). We bezoeken de St. Jacques kerk (Jacobskerk), maar een stempel voor ons pelgrimspaspoort lukt niet omdat het kantoortje gesloten is tussen de middag. Als pelgrim hoefde je vroeger echt niet tot drie uur te wachten op een stempeltje! Wij dus ook niet en vervolgen onze weg nadat we samen een meloen verorberen. In Saint Maurre is het drukker dan je aan de naam van de plaats zou vermoeden. We puzzelen ons een weg door de stad en worden ongevraagd geholpen door een tweetal in een Fiat Panda van rond de tweede Wereldoorlog (zowel het echtpaar als de Fiat). Druk gebarend wijzen ze ons een zijstraat in, waarvan we zelf inmiddels al lang wisten dat we die moesten hebben. Er zijn echt aardige Fransozen hoor! We arriveren op een prachtige camping aan een meertje in Saint Cyr. Lekker nog even aan het strandje gelegen en ’s avonds een hapje op het terras van de campingbar. ’s Nachts vindt er een ontmoeting plaats tussen twee onweersbuien precies boven onze tent. Het kan flink spoken in Frankrijk. Daarover later meer onthutsende berichten.
Wordt vervolgd
